ေၿခာက္ဆယ္႔ေလး..တဲ႔တဲ႔

ဒီေန႔ဟာကၽြန္ေတာ္၆၃ႏွစ္ၿပည္႔လို႔ေၿခာက္ဆယ္ေလးႏွစ္တဲ႔တဲ႔ေရာက္တဲ႔ေန႔ပါဘဲ. .ေမြးေန႔မွာဘာကိုသတိရဆံုးလဲလို႔ေမးရင္..အေမ႔ကိုသတိရဆံုးဘဲလို႔ေၿဖခ်င္ပါတယ္.. သားသမီးေတြအတြက္အေမတိုင္းဟာ..ေကာင္းကင္ေမေမ..ေတြၿဖစ္ႀကသမို႔အေမေမတၱာအေႀကာင္းေရးၿပသမွ်ေတြဟာ..မဆန္းလွေပမဲ႔..အၿမဲတမ္း..လူတိုင္းအတြက္ေတာ႔မရိုးႏိုင္မဲ႔အေႀကာင္းအရာေတြဘဲၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္..စာရွဳသူေတြသေဘာတူႀကတယ္ေနာ္. .စာေရးဆရာသိန္းေဖၿမင္႔ဟာတဦးတည္းေသာသားၿဖစ္တာေႀကာင္႔သူ႔အေမကအရမ္းခ်စ္ေတာ႔..သူႀကီးလာေတာ႔တကၠသိုလ္ေက်ာင္းပိတ္လို႔ၿပန္လာရင္ေပ်ာ္ေနတဲ႔အေမဟာသူေက်ာင္းၿပန္ဖြင္႔လို႔ၿပန္တဲ႔အခါအရမ္း၀မ္းနည္းေနၿပီး..ကားဂိတ္ကိုလိုက္ပို႔..ကားထြက္သြားတဲ႔အခါကားေနာက္ကေန..သူ႔သားမ်က္ႏွာၿမင္ရေအာင္ေၿ႔ပးလိုက္..ေနာက္ဆံုးကားကေ၀းေ၀းသြားေတာ႔မလိုက္ႏိုင္ရွာေတာ႔လက္ကေလးဘဲၿပၿပၿပီးမ်က္ရည္ကိုသူ႔တဘက္ေလးနဲ႔သုတ္ရွာတယ္ဆိုတဲ႔အေႀကာင္းေရးထားတာဟာ..ဘယ္ႏွစ္ႀကီမ္ၿပန္ဖတ္ဖတ္..ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္၀ိုင္းမိတာပါဘဲ..အေမ႔ေမတၱာဘြဲ႔ဆိုတာအားလံုးထက္အင္အားႀကီးလွပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္႔အေမဟာ..သိပ္စိတ္ဓါတ္ႀကံခိုင္ပါတယ္..အေမ႔အေဖ(ကၽြန္ေတာ္႔အဖိုးဟာ)ပထမေတာ႔သူေဌးေပါ႔..ပါးမွာကင္ဆာၿဖစ္ေတာ႔အေမအပ်ိဳေပါက္အရြယ္မွာေဆးကုတာ..အိႏၵိယေတြအထိသြားကုရေတာ႔အကုန္ကုန္..ေလာကဓံဟာဘယ္ေလာက္ေႀကာက္စရာေကာင္းသလဲဆိုရင္အေမ႔အေဖကေအာက္ထပ္မွာေရာဂါသည္းေနတဲ႔အခ်ိန္မွာအေမ႔အကိုကရင္ဘတ္ကိုေဘားလံုးမွန္ၿပီးအေပၚထပ္မွာေဆးကုေပးရးင္ေသတယ္..အဖိုးကသားအႀကီးေမးေတာ႔အေမတို႔ဘယ္လိုေၿဖရမွန္းမသိ..အဲဒီလိုအေၿခအေနေတြမွာအင္မတန္ႀကံ႔ခိုင္စြာေက်ာ္ၿဖတ္ႏိုင္တဲ႔အေမ..သူ႔ေနရာကိုယ္၀င္ႀကည္႔တာ..စိတ္ကူးရံုနဲ႔တင္ရူးခမန္း ေႀသာ္..အေမ႔အေႀကာင္းေၿပာရင္းစာရွဳသူေတြဗဟုသုတရေစခ်င္လို႔အေႀကာင္းအရာေလးတခုပါေၿပာၿပခ်င္တယ္..အဖိုးကိုအိႏိၵယကလဲမရေတာ႔ဘူးလက္ေလွ်ာ႔ၿပီးၿပန္လႊတ္ေတာ႔...ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္တဲ႔အခါ..အဖိုးမိတ္ေဆြတေယာက္လမ္းညႊန္လို႔..အေမတို႔အေခၚ..မၿဂိဳလ္(အခုအေခၚကေတာ႔မွန္ခ်ိဳေပါ႔)ဆ၇ာေတာ္ဆီမွာသြားကုပါတယ္..အဲဒီရြာကမံုရြာခင္ဦးနားမွာရွိပါတယ္..ဆရာေတာ္ကမနက္ဆိုရင္ေတာထဲထြက္သြားၿပီးၿပန္လာရင္..သစ္ဥသစ္ဖုသစ္ရြက္ေတြပါလာပါတယ္..အဖိုးကိုဘာရြက္ေတြမွန္းေတာ႔မသိဘူး.. တေန႔ကိုတရြက္ကပ္ေပးပါတယ္..၇လ၈လေလာက္ႀကာေအာင္ဒီလိုဘဲတေန႔တရြက္ကပ္ေပးတာ. .ေနာက္ဆံုးက်ေတာ႔ပါးကေနၿပီးသစ္ၿမစ္ေတြလိုဖ်ာထြက္႔ေနတဲ႔..အနာအံုလိုက္ႀကီးကၽြတ္လာပါသတဲ႔..ဆရာေတာ္ကအဖိုးကိုသူေတာ႔ကုေပးၿပီးၿပီ..အနာက်က္ဖို႔ကေတာအဂၤလိပ္ေဆးနဲ႔ဘဲကု..ဆိုၿပီးေၿပာသတဲ႔..အဖိုးကဂ်ပန္ေခတ္မွာေဆး၀ါးမရွိတာနဲ႔ဒီအနာႀကီးမက်က္ေတာ႔ဘဲကြယ္လြန္ခဲ႔ပါတယ္..ၿမန္မာေဆးပညာမွာအနာေပါက္ဆိုတာအဖိုးကိုကုတဲ႔ပညာပ..အင္မတန္စြမ္းလွပါတယ္ အေမ႔အေႀကာင္းေၿပာရရင္..ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ေၿပာစရာေတြအမ်ားႀကီးပါ..ဒါေပမဲ႔သူမ်ားေတြေတာ႔ပ်င္းမွာေပါ႔..ဒါေႀကာင္႔အေမ႔ကိုအရမ္းသတိရမိတဲ႔ေေန႔တေန႔ကကၽြန္ေတာ္႔..ဘေလာ႔..မွာတခါကေရးဘူးခဲ႔တဲ႔..တခြန္းစကားဆိုတဲ႔စာစုေလးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ေမြးေန႔မွအေမ႔ကိုအလြမ္းေၿဖရင္းစာရွဳသူေတြကိုရင္တြင္းစကားေတြွမွ်ေ၀ပါရေစ Monday, April 15, 2013 တခြန္းစကား "တူသားေနာင္မယ္"..ဆိုသည္႔စုကၠေတးမင္းရဲ႔.တခြန္းစကားဟာ..အေနာ္ရထာမင္းရဲ႔ရင္၀ကိုလွံနဲ႔ထိုးသလိုနာက်င္ေစခဲ႔ရာက.ပထမၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုေပၚေပါက္ေစခဲ႔ပါတယ္ဆိုရင္မွားမယ္မထင္ပါေပ...ဒီလိုပါဘဲ"ေႀကာက္တတ္ရင္ထဘီ၀တ္ထား"ဆိုတဲစုဖုရားလတ္ရဲ႔စကားဟာ...မႏိုင္မဲ႔စစ္ကိုတားဆီးဖို႔ႀကိဳးစားေနသူတစုကိုႏွဳတ္ပိတ္သြားေစၿပီး..ၿမန္မာႏိုင္ငံကိုသူ႔ကၽြန္ေအာက္ႏွစ္၁၀၀ေက်ာ္ပို႔ေပးခဲ႔ပါတယ္ ..မယ္ႏု..သူ႔ေႀကြးရွိရင္ဆပ္ရမွာေပါ႔..ဆိုတဲ႔သမိုင္းမွာအင္မတန္ေက်ာ္ႀကားတဲ႔စကားတခြန္းရွိပါတယ္..နန္းမေတာ္မယ္ႏုကို..သာယာ၀တီမင္းကသတ္ေစ..ဆိုေတာ႔လက္မရြံေတြကသူသတ္ကုန္းကိုေခၚစဥ္..ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ကိုေနာက္ဆံုးဖူးပါရေစလို႔ေတာင္းဆိုသတဲ႔..ခြင္႔ၿပဳလို႔ဆရာေတာ္ကို..ဖူးရေတာ႔..တပည္႔ေတာ္မ..အခုေသရပါေတာ႔မယ္ဘုရား၊သူသတ္ကုန္းအသြားမွာဆရာေတာ္ကိုေနာက္ဆံုး၀င္ဖူးတာပါလို႔ေလွ်ာက္သတဲ႔(ဒီဇတ္လမ္းက..ကၽြန္ေတာ္တို႔အရြယ္ေတြေတာ႔ဖန္တရာေက်ေအာင္ႀကားဖူးၿပီးသားပါ..ဒါေပမဲ႔က်ီးေပါက္ေတြအပါအ၀င္ႏိုင္ငံၿခားငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ေရာက္ေနတဲ႔ကေလးေတြကႀကားဖူးခ်င္မွႀကားဖူးပါလိမ္႔မယ္..ဒါေႀကာင္႔အေသးစိတ္ေရးၿပတာပါ)......အဲဒီအခါဘုရင္ဘဲလာလာဘယ္တံုးကမွဂရုမစိုက္..သူ႔.တရားအလုပ္၊စာဖတ္၊စာေရးဘဲလုပ္ၿမဲလုပ္ေနေလ႔ရွိတဲ႔..ဆရာေတာ္ဟာ..သူ႔အလုပ္ေတြကိုခဏခ်ၿပီး နန္းမေတာ္မယ္ႏုကိုေၿပာတဲ႔စကားပါ..ဘယ္သူ႔ကိုမွအေရးမလုပ္တဲ႔ဆရာေတာ္ကသူ႔ကိုေၿပာတဲ႔..တရားသေဘာပါလွတဲ႔စကားတခြန္းေႀကာင္႔မယ္ႏုဟာေသမဲ႔ေဘးကိုရဲရဲႀကီးေၿပးေတြ႔ပါတယ္လို႔..ဖတ္ခဲ႔ရဘူးပါတယ္ ..................................။...................................... ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကိုလံုး၀ေၿပာင္းသြားေစခဲ႔တဲ႔..တခြန္းစကား..ကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေႏြေက်ာင္းပိတ္ရင္..ဟသၤာတကေနၿပီး..အဖိုးအဖြားေတြေနတဲ႔ရန္ကုန္ကို..လာလာလည္ေလ႔ရွိပါတယ္..တခုေသာေႏြမွာ..ကၽြန္ေတာ္႔အေမ..က..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေခၚၿပီးအိမ္တအိမ္ကိုသြားလည္ပါတယ္..တကယ္ေတာ႔လည္တယ္ဆိုတာထက္ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပို႔ေပးတာပါ..၃၇လမ္းလို႔လဲမွတ္မိတယ္...အဲဒီအိမ္ေ၇ာက္သြားေတာ႔တံခါးေခါက္ၿပီး..တံခါးဖြင္႔လ်င္ဖြင္႔ၿခင္း..အခန္းရွင္တရုပ္မႀကီးက..ေအာ္..မႀကင္သန္း.လာပါ လာပါ.(အေမ႔နာမည္)..ေၿပာစဥ္မွာဘဲသူ႔မ်က္လံုးေတြကကၽြန္ေတာ္႔အေပၚေရာက္လာၿပီးတကိုယ္လံုးေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ႀကည္႔ေနၿပီး..ဒါ..၀င္းထိန္ဦးလား...ဆိုေတာ႔..အေမကေခါင္းၿငိမ္႔ၿပတယ္..တရုပ္မႀကီးက..ဘာမေၿပာညာမေၿပာနဲ႔..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုဖက္ၿပီး..ရွိဳက္ႀကီးတငင္..ငိုပါေတာ႔တယ္...မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်ၿပီးကိုငိုတာ..ကၽြန္ေတာ္..ငယ္ေသးေပမဲ႔..ကိုယ္႔ဖက္ၿပီး..ဒီလိုငိုေတာ႔ကိုယ္လဲအရမ္း..စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြာမိပါတယ္..အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲေၿခေထာက္တဖက္လိမ္ၿပီးခါးတၿခမ္းေစာင္းေလာက္ေအာင္ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္လိမ္ေကာက္ေလွ်ာက္လာတဲ႔..ကေလးတေယာက္..သူ႔ေနာက္က.ေပၚလာပါတယ္..သူမက..အေမ႔ကို..ဒါ...သားေလး....ေပါက္ေပါက္ေလ....လို႔ေၿပာပါတယ္..အေမက..အင္မတန္စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ႀကည္႔ေနပါတယ္.ကၽြန္ေတာ္ကဘာေတြၿဖစ္ေနမွန္းေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေပမဲ႔.အခန္းထဲမွာေနာက္..အလႅာဘ..သလႅာဘေၿပာႀကတဲ႔အထဲမွာ.".စကားတခြန္း..နားမေထာင္မိတာပါ..မႀကင္သန္းရယ္...စကားတခြန္းနားမေထာင္မိတာပါ..."ဆိုတာ..ထပ္ခါတလဲလဲပါေနတာေတာ႔သတိထားမိပါတယ္...ဘာေတြၿဖစ္ေနမွန္းေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မသိ အေမက..အဲဒီအေႀကာင္းကၽြန္ေတာ္႔ကိုရွင္းမၿပ..ခဏေနေတာ႔လဲ..ကေလးဆိုေတာ႔ဒီအေႀကာင္းေမ႔သြားတာေပါ႔..အဲလိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲနဲႀကီးလာၿပီးကၽြန္ေတာ္နားလည္တတ္တဲ႔အရြယ္ေရာက္လာပါတယ္...သူမ်ားေတြေဘာလံုးကန္ႀကတာေတြေတြ႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္လဲကန္ခ်င္လာတယ္ေလ....ေဘာလံုးကန္ခ်င္တယ္လို႔..အေမ႔ကိုခြင္႔ေတာင္းေတာ႔(အေမ..ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမအားလံုးေႀကာက္ႀကရတယ္..ဒါေပမဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအခ်စ္ဆံုးမို႔ကၽြန္ေတာ္ေၿပာရင္..လြန္ဆန္ခဲတယ္..ဒါေပမဲ႔..အေမကမလုပ္နဲ႔လို႔တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ထုတ္ထားတာမ်ိဳးကိုေတာ႔မလြန္ဆန္ရဲဘူး..ကၽြန္ေတာ္ေဘာလံုး..မကန္ရဘူးဆိုတာလဲအေမ႔တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ထဲမွာပါတယ္)..သိပ္ေဆာ႔ခ်င္လြန္းလို႔..သူ႔အခ်စ္ဆံုးသား..အယူခံ၀င္ေနမွန္းသိလို႔..အေမကကၽြန္ေတာ္႔ကိုဖက္ၿပီးေခါင္းကိုအသာအယာပြတ္ေပးရင္းက"..မားမားက..သား..ေပါက္ေပါက္လိုၿဖစ္သြာမွာစိုးလို႔ပါ..ဆရာဦးစံေဘာ္က..သားကိုလံုး၀ေဘာလံုးမကန္ေစရလို႔မွာထားတယ္.."လို႔အစခ်ီၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကိုေၿပာင္းေစတဲ႔...တခြန္းစကားအေႀကာင္းေၿပာၿပပါေတာ႔တယ္...ႏွစ္ေတြဘဲႀကာလွေပါ႔...မာမား.ကြယ္လြန္တာဘဲ၃၄ႏွစ္ေတာင္ရွိခဲ႔ၿပီဘဲ..... .............................................။................................ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က၃ႏွစ္ေတာင္ေဆးရံုတက္ရတယ္။.(.ဟသၤာတမွာေက်ာင္းတက္စဥ္..အတန္းထဲကၿဗဴတီဆိုတဲ႔ကရင္မေလးက..ကၽြန္ေတာ္႔ကို..သူ႔အိမ္မွာ..၀င္းထိန္ဦး..ဆိုတာစာအရမ္းေတာ္တယ္(ႀကြားတာမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ)ေၿပာေတာ႔..၀င္းထိန္ဦးဆိုတာ..အမိုးသိတဲ႔..၀င္းထိန္ဦးလားမသိဘူးေခၚခဲ႔ပါဆိုလို႔လိုက္သြာရတယ္..ဟသၤာတေဆးရံုက..ေမထရြန္ႀကီး..ကၽြန္ေတာ္ေဆးရံုတက္ေတာ႔..သူကအနီ၀တ္ေပါက္စေလး..ေဆးရံုမွာသူ..အၿပာ၀တ္ၿဖစ္ေတာ႔လဲ..ကၽြန္ေတာ္ကေဆးရံုမွာဘဲ..အဲလိုႀကာတာ) .ကၽြန္တာ္႔ေရာဂါကTB Hip.တင္ပဆံုမွာတီဘီၿဖစ္တာ.ေဆးရံုတင္ထားေပမဲ႔ေခတ္ကမတိုးတက္ေသးတဲ႔အခ်ိန္မို႔..ေက်ာက္ပတ္တီးစည္း..ေၿခေထာက္ေၿဖာင္႔ေအာင္လုပ္.ရွိတဲ႔ေဆး..တိုက္လုပ္ေပးပါတယ္..ဆရာ၀န္ဆရာမေတြကလဲအရမ္းဂရုစိုက္ႀကတယ္..မာမားက..တရက္ကိုမနက္တေခါက္..ညေနတေခါက္...သားကိုလာလာေတြ႔ရတယ္..ေကာင္းႏိုးရာရာ..သားကိုေကၽြးရတယ္..ေန႔စဥ္ရက္ဆက္တရက္မပ်က္..အဲလိုၿပဳစုေပမဲ႔ႏွစ္ေပါက္သည္အထိကၽြန္ေတာ္..ဘာမွထူးၿခားမလာပါဘူတဲ႔..မတ္တတ္ေတာင္မရပ္ႏိုင္ဘူး....အဲဒီမွာ..ခုနကအေပၚမွာေၿပာတဲ႔..ေပါက္ေပါက္ကလဲ..ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေရာဂါတူ..မေရွးမေႏွာင္းေရာက္လာသူေလးေပါ႔.ရက္ေတြႀကာလြန္းေတာ႔.အေမေရာေပါက္ေပါက္အေမပါ..စိတ္ဓါတ္က်လာႀကပါတယ္..ဒါနဲ႔တရက္ေတာ႔..အေမက..အရမ္းစိတ္ေရာလူပါပင္ပန္းလွသမို႔..လက္မွတ္ထိုးၿပီးေဆးရံုဆင္းခြင္႔ေတာင္းပါေတာ႔တယ္..မေကာင္းမဲ႔အတူအိမ္မွာဘဲထားေတာ႔မယ္ေပါ႔..ေပါက္ေပါက္အေမ..ကလဲအဲလိုဘဲစာတင္တယ္...ေနာက္ရက္က်ေတာ႔အေမ႔ကိုဆရာ၀န္ႀကီးကေတြ႔ခ်င္လို႔ေခၚပါတယ္..ေပါက္ေပါက္အေမ႔လဲေခၚတယ္.(.ေဆးရံုဆင္းခြင္႔ေတာင္းတာမို႔) ဆရာ၀န္ႀကီးက..အေမတို႔ကိုရွင္းၿပရွာပါတယ္..သူရဲ႔စကားအခ်ဳပ္ကေတာ႔..အိမ္ၿပန္ေခၚသြားရင္လံုး၀ၿပန္ေကာင္းစရာမရွိပါတဲ႔..ဒီလိုေဆးရံုမွာထားရင္မွ..ၿပန္ေကာင္းဖို႔ေမၽွ်ာ္လင္႔ခ်က္ရွိမွာလို႔ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းၿပၿပီး..ၿပန္မဆင္းဖို႔ေၿပာရွာပါတယ္..ဆရာ၀န္ႀကီးဟာႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီးႀကာေနသူမို႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအေတာ္ခ်စ္မွန္းအေမကသိသတဲ႔.ဘယ္လိုသိလဲဆိုေတာ႔.အေမေဆးရံုေရာက္ခ်ိန္မွာလူတေယာက္ကိုကၽြန္ေတာ္႔ေဘးမွာကၽြန္ေတာ္႔ကိုေခ်ာ႔ၿမွဳေနၿပီးအေမေရာက္ေတာ႔မွၿၿပံဳးၿပံဳးၿပၿပီးထြက္ထြက္သြားတယ္တဲ႔..အဲဒီလူကိုအေမကဆရာ၀န္ႀကီးမွန္းလဲမသိဘူး..အခန္းထဲေရာက္မွ..ဆရာ၀န္မွန္းသိတာ..သားကိုဒီေလာက္ခ်စ္တဲ႔သူရဲ႔ေမတၱာပါတဲ႔တခြန္းစကားကိုအေမနားေထာင္ၿပီး..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေဆးရံု၃ႏွစ္ႀကာသည္အထိ..ဇြဲနဘဲႀကီးစြာနဲ႔အံခဲၿပီးထားခဲ႔ပါတယ္..ေၿခေထာက္ေလးနဲနဲတိုေနတာကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္လံုး၀ေကာင္းသြားပါတယ္.....တခြန္းစကားနားမေထာင္မိတဲ႔..ေပါက္ေပါက္..ခမ်ာမွာေတာ႔............ ..ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ႔မွေဘာလံုးကန္ဖို႔..အေမ႔ကိုမပူစာေတာ႔ပါ ......................................။........................ ဇတ္လမ္းကဒီမွာမၿပီးေသးပါဘူး..အေမ..အားခဲထားတာတခုရွိပါတယ္..ႀကီးလာရင္..ဆရာ၀န္ႀကီးကိုကၽြန္ေတာ္သြားၿပမယ္ေပါ႔..ဆရာ..စကားတခြန္းေႀကာင္႔..ဆိုတာလဲေၿပာမယ္ေပါ႔..ဒါေပမဲ႔အေမ႔ဆႏၵ..တ၀က္ဘဲၿပည္ရွာပါ႔တယ္..ဆရာ၀န္ႀကီးဆီသြားေတာ႔အေမကကြယ္လြန္ႏွင္႔ေနပါၿပီ..ဆရာ၀န္ႀကီးဆီကိုအေဖနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဘဲသြားရပါေတာ႔တယ္...ဆရာႀကီးက၀မ္းေတြသာလို႔ေလ..ဒါေပမဲ႔အေမ႔ကို..ေၿပာခဲ႔တဲ႔...တခြန္းစကားကိူေတာ႔သူမမွတ္မိေတာ႔ပါေပ..သူေၿပာတာကေတာ႔..ေအာ္တခြန္းစကားကဒီေလာက္ေတာင္ထိေရာက္ပါလား..လို႔သူေၿပာခဲ႔တဲ႔..ေမတၱာစကားတခြန္းအတြက္သူ..အရမ္း၀မ္းသာေနရွာပါေတာ႔တယ္ .................................။.................................. ဒီကေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႕ေၿပာတဲ႔စကားေတြ..ဆက္သြယ္ေရးမီဒီယာေတြေကာင္းလြန္းတာေႀကာင္႔..လူတေယာက္ရဲ႔ဘ၀သာမကတတိုင္းၿပည္လံုးရဲ႔ဘ၀ေတြကိုပါေၿပာင္းေစႏိုင္တဲ႔အေၿခအေနရွိသမို႔..တခြန္းစကားေၿပာမယ္ဆိုရင္ေမတၱာစကားဘဲမေၿပာသင္႔ပါလားခင္ဗ်ာ။ ဆရာ၀န္ႀကီးေၿပာတဲ႔ေမတၱာစကားမ်ိဳးေတြဘဲေပါ႔ (ေက်းဇူးရွင္..မာမားႏွင္႔ေက်းဇူးရွင္အရိုးအထူကုကမၻာေက်ာ္ဆရာ၀န္ႀကီး.ဦးစံေဘာ္တို႔အားသတိရစြာၿဖင္႔.....)

ေၿခာက္ဆယ္႔ေလး(အဆက္...၁)

..ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းေတြကို...ေတာခရစ္ယန္ေက်ာင္းနဲ႔အစိုးရေက်ာင္းလို႔ဆိုၿပီး၂မ်ိဳးအုပ္စုခြဲလို႔ရပါတယ္...ေတာေက်ာင္းေလးေတြဘဲၿဖစ္တဲ႔ခရစ္ယန္ေက်ာင္းေတြနဲ႔အစိုးရေက်ာင္းေတြဟာစာသင္ႀကားမွဳ..ဆရာဆရာမေတြရဲ႔ေစတနာေတြကြားၿခားမွဳမရွိႀကေပမဲ႔...ေနရာအခ်ိဳ႔မွာေတာ႔အေတာ္ကြာၿခားႀကတယ္.ခရစ္ယန္ေက်ာင္းေတြရဲ႔ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳပံုစံဟာအစိုးရေက်ာင္းေတြထက္သာတယ္ဆိုတာပါ..စာသင္တာလို႔ကၽြန္ေတာ္မေၿပာဘူးေနာ္..ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳလို႔ေၿပာတယ္.. ကၽြန္ေတာ႔ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြကစကားေတာ္ေတာ္ေၿပာတတ္တယ္..စကားနဲ႔တြယ္ရမယ္ဆိုရင္လဲေစာင္႔ၿပီးခ်က္က်က်တြယ္တတ္တယ္လို႔ေၿပာတတ္ႀကပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ကိုယ္႔ကိုကိုယ္အဲလိုလံုး၀မထင္ပါ..မဟုတ္ရင္ၿပန္တြယ္တတ္တာလို႔ဘဲထင္ပါတယ္.. တခါတုန္းကကၽြန္ေတာ္တိ႔ုႏွစ္စဥ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားလုပ္ေနတဲ႔ဆ၇ာကန္ေတာ႔ပြဲကိုသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေ၀ဖန္တယ္. .မင္းတို႔လုပ္တာေနရာလံုး၀မေကာင္းဘူး..(ကၽြန္ေတာ္တို႔က.ပန္ဒါဟိုတယ္ေလာက္မွာဘဲလုပ္ၿပီးဆရာေတြကိုပိုလွဳတာေလ)ရီြဳင္ရယ္ဂါးဒင္းမွာလုပ္သင္႔တယ္ဆိုၿပီးေ၀ဖန္တယ္..ဒါေပမဲ႔သူေၿပာမသြားတာကကုန္က်စရိတ္.ေစ်းႀကီးတဲ႔အဲဒီေနရာမွာလုပ္ရင္ပိုကုန္မဲ႔.ကုန္က်စရိတ္ဘယ္လိုရွာမလဲဆိုတာေၿပာမသြားဘူး..တကယ္လုပ္ေနသူေတြကေငြကိုမနဲရွာေနရတာကိုမသိသူေတြကလဲ..သိပ္ေကာင္းတာေပါ႔ဘဲ..ကၽြန္ေတာ္ကတေယာက္တေပါက္ေၿပာေနတာေတြထိုင္နားေထာင္ၿပီး...ေနာက္ဆံုးမွာတခြန္းဘဲ၀င္ေၿပာတယ္. .အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို....မင္းေၿပာတာသိပ္ေကာင္းတယ္ကြာ..ငါတို႔ေတာ႔ေငြမရွာႏိုင္ဘူး..ဒီေတာ႔မင္းလုပ္......လို႔ေၿပာလိုက္တယ္..တခါထဲၿပီးသြားတယ္...ပန္ဒါဘဲၿပန္ေရာက္သြားပါတယ္.. .အဲဒါကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းေတြကၿပဳစုေပးလိုက္တဲ႔ၿပဳစုေပးမွဳရဲ႔အသီးအပြင္႔...ကၽြန္ေတာ္႔ကိုကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းေတြကစကားေၿပာတတ္ေအာင္သင္ေပးတယ္ဆိုရင္ယံုမလား မအူပင္ၿမိဳ႔မွာရွိတဲ႔ေအဘီအမ္ဆိုတဲ႔ေက်ာင္းေလး..အဲဒီေက်ာင္းမွာ..ဒီဘိတ္လို႔ေခၚတဲ႔စကားရည္လုပြဲေတြကိုတပတ္တခါက်င္းပေပးတယ္..ေသာႀကာေန႔..တေက်ာင္းလံုးလာနားေထာင္ရတယ္..ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးေၿပာရတဲ႔စကားရည္လုပြဲအေႀကာင္းၿပန္ေၿပာၿပခ်င္တယ္..ကၽြန္ေတာ္က၇တန္း..အတန္းပိုင္ဆရာကဒီအပတ္စကားရည္လုပြဲကိုမင္း..ေၿပာရမယ္ဆိုၿပီးသတ္မွတ္လိုက္တယ္..စကားရည္လုပြဲဆိုတာတဖက္နဲ႔တဖက္အႏိုင္လုေၿပာရတာဆိုတာေတာ႔သူမ်ားေတြေၿပာတာေတြလဲနားေထာင္ရသမို႔ကၽြန္ေတာ္သိသေပါ႔.ဆရာကေၿပာဆိုလဲကၽြန္ေတာ္ကေၿပာမွာ..ေႀကာက္မွမေႀကာက္တတ္တာေလ..ေၿပာရမဲ႔.ေခါင္းစဥ္က..မိန္းကေလးနဲ႔ေယာက်ၤားေလးဘယ္သူပိုေတာ္လဲ..ဒါဘဲ..ကၽြန္ေတာ္ကေယာက်ၤားေလးေတာ္တဲ႔ဘက္ကေၿပာရမွာ..ဆရာ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ကဘာေၿပာရမွာလဲေမးေတာ႔..ဆရာကအင္မတန္အဖိုးတန္တဲ႔၊ကၽြန္ေတာ္တသက္လံုးလိုက္နာတဲ႔..စကားတခြန္းဘဲသင္ေပးပါတယ္....မင္းသူ႔ကိုအရင္ေပးေၿပာ..သူေၿပာတဲ႔အထဲမွာမင္းဆန္႔က်င္လို႔ရမွာေတြေရြးၿပီးၿပန္တြယ္..ဒါေပမဲ႔ၿပန္တြယ္တာရန္ၿဖစ္တဲ႔ပံုစံလံုး၀မၿဖစ္ေစနဲ႔တဲ႔..ဒါဘဲသင္ေပးပါတယ္ ဟုတ္လိုက္တာဗ်ာ..တသက္လံုးလည္းစည္းေ၀းပြဲဆိုေစာေစာတင္ၿပတဲ႔အထဲဘယ္ေတာ႔မွကၽြန္ေတာ္မပါ..အားလံုးလူစံုမွ..ၿဖစ္ႏိုင္သမွ်ေနာက္ဆံုးကေၿပာတယ္..ခင္ဗ်ားတို႔လဲမယံုရင္စမ္းႀကည္႔..ေစာေစာေၿပာထားတဲ႔ေကာင္ေတြကြဲတာမ်ားတယ္..(အဲဒီဆရာအေႀကာင္းလဲကၽြန္ေတာ္႔ဆရာဆရာမေတြအေႀကာင္းေရာက္မွထပ္ေၿပာပါအံုးမယ္) အဲဒီ..စကားရည္လုပြဲမွာကၽြန္ေတာ္ရွဳံးသြားပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ၿပိဳင္ေၿပာတာက၉တန္းကအမႀကီးတေယာက္..အမရာေဒ၀ီေတြေရာ..မဒၵီေဒ၀ီေတြေရာ..ေၿပာသြားတာၿပန္ေခ်ဖို႔ေ၀းလို႔....႔၇တန္းေက်ာင္းသားကၽြန္ေတာ္ႀကားေတာင္မႀကားဖူးဘူးေလ.. ဒါေပမဲ႔..အဲဒီပြဲမွာကၽြန္ေတာ္ေၿပာလိုက္တဲ႔စကားတခြန္းကေတာ႔အရမ္းထိသြားခဲ႔တယ္..သူ႔ကိုဘယ္လိုမွမႏိုင္ေတာ႔..အမႀကီး..ဘာဘဲေတာ္တယ္ေၿပာေၿပာကၽြန္ေတာ္တို႔ေယာက်ၤားေလးေတြလုပ္သလိုမတ္တပ္ရပ္ၿပီးေသးေငါ႔ပန္းလို႔ေတာ႔အမႀကီးတို႔လုပ္လို႔မရပါဘူးဗ်ာ..လို႔ေၿပာလိုက္ေတာ႔.ဟား..ဟား..ဟားဆိုတဲ႔ရီသံေတြနဲ႔အတူ.ဟီးထသြာတဲ႔လက္ခုပ္သံေတြေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတယ္..အမႀကီးလဲမ်က္ႏွာရဲကနဲၿဖစ္ၿပိးေခါင္းကိုငံု႔သြားေရာ အဲဒီလို..ေတာေက်ာင္းေလးက..သူတို႔ရင္ႏွစ္သီးၿခာေတြကိုလူေတာထဲစကားေၿပာရဲေအာင္ေၿပာတတ္ေအာင္သင္ေပးတယ္.. ဒီမိုကေရစီဆိုတာမွာ..စကားကိုရွင္းလင္းၿပီးသူမ်ားနား၀င္ေအာင္ေၿပာတတ္ရမယ္ဆိုတာကၽြန္ေတာ္တို႔မသိခင္အရြယ္ထဲ႕ကကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္းေတြကေလ႔က်င္႔ေပးခဲ႔ပါတယ္. .အခုဘယ္ေက်ာင္းေတြမွာအဲလိုလုပ္တယ္ႀကားႀကပါသလဲ International school တို႔Y.E.Sတို႔မပါဘူးေနာ္

စြယ္ေတာ္ရိ္ပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းေပၚလာဖို႔ႀကိဳးပမ္းမိေစတဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရင္တြင္းခံစားခ်က္(နိဂံုး)

....ၿပီးခဲ႔တဲ႔၂၀၁၂ခုႏွစ္ဒီဇင္ဘာလ၂၃ရက္ေန႔မွာရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသိုလ္မွာဘဲ..တကမၻာလံုးေနရာအႏွံ႔အၿပားေရာက္ေနတဲ႔ဆရာေတြေရာၿမန္မာၿပည္မွာဘဲရွိေနတဲ႔ဆရာေတြကိုေရာ..ေက်ာင္းေတာ္သားေဟာင္းေတြကန္ေတာ႔ခဲ႔ႀကပါတယ္..အင္မတန္မွႀကီးက်ယ္လွတဲ႔ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲႀကီးပါ..ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာက်င္းပခဲ႔ဘူးသမွ်ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲထဲမွာဒီေလာက္ႀကီးက်ယ္စည္ကားတဲ႔ပြဲလံုး၀မရွိပါဘူးလို႔ေၿပာႏိုင္..ဂုဏ္ယူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ႀကီးမားခန္းနားတဲ႔ပြဲႀကီတခုပါ..ဆရာ..၃၀၀ေက်ာ္တက္ေရာက္ခဲ႔ၿပီး.ေက်ာင္းသား၄ေထာင္ေက်ာ္တက္တဲ႔ပြဲႀကီးပါ ..ၿမန္မာႏိုင္ငံအင္ဂ်င္နီယာအသင္းရဲ႔ဥကၠဌၿဖစ္သူဦး၀င္းခိုင္ကဥကၠဌအၿဖစ္ေဆာင္ရြက္တဲ႔အာစရိယပူေဇာ္ပြဲၿဖစ္ေၿမာက္ေရးေကာ္မတီမွာ..ကၽြန္ေတာ္ကFund Raising Committee ရဲ႔ဒုဥကၠဌတဦးအၿဖစ္တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ရပါတယ္.. အခုစြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းဥကၠဌႀကီးၿဖစ္တဲ႔.ေဒါက္တာဦးခင္ေမာင္ထြန္းလဲကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာ္မတီမွာကၽြန္ေတာ္႔လိုဘဲဒုဥကၠဌတဦးပါဘဲ..ကၽြန္ေတာ္တို႔တာ၀န္က. .ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲ..မွာအၿခားေကာ္မတီေတြသံုးဖို႕ေငြအားလံုး..ရွာေပးရတာပါ..စဥ္းစားသာႀကည္႔ေပေတာ႔..အားလံုးကကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာ္မတီေခါင္းေပၚေရာက္ေနတာ.အဲဒီေတာ႔.ကၽြန္ေတာ္တို႔..အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားႀကရပါတယ္..ကိုယ္႔ကားးကိုယ္႔ဓါတ္ဆီ..ကိုယ္႔အခ်ိန္ေတြေပးၿပီး..အလွဳေငြတေသာင္းဆိုလဲသြား..၁၀သိန္းဆိုလဲသြား..ကၽြန္ေတာ္တို႔တဖြဲ႔လံုးေကာက္ႀကပါတယ္..ေနရာအႏွံ႔..ေနၿပည္ေတာ္ဆိုလဲသြား..မႏၱေလးဆိုလဲသြားဒီလိုလုပ္ႀကပါတယ္..စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ႔..လိုအပ္တာအားလံုးသံုးႏိုင္ရံုမက..ဆရာတဦးကိုမူလကတဦးတစ္သိန္းကန္ေတာ႔ဖို႔လ်ာထားတာ..တကယ္ကန္ေတာ႔..ေတာ႔ဆရာတစ္ဦးကို..ေလးသိန္းေတာင္ကန္ေတာ႔ႏိုင္ပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ေလ..ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မိတယ္၊အဖြဲ႔အတြက္လဲအရမ္းကိုဂုဏ္ယူမိတယ္..ငါ႔အဖြဲ႔တယ္ေတာ္ပါလားလို႔ေပါ႔..ဒါေပမဲ႔တကယ္ကကၽြန္ေတာ္တို႔တဖြဲ႔ထဲေတာ္တာမဟုတ္ဘူးဗ်.. ...ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲက်င္းပေရးစည္းေ၀းပြဲတက္စဥ္အတြင္းမွာဘဲကၽြန္ေတာ္အခ်က္တခ်က္ကိုအေသအခ်ာသတိထားမိလာပါတယ္..အဲဒါက..ေက်ာင္းသားေဟာင္းအင္ဂ်င္နီယာေတြဟာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး..ဆရာေတြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္အရမ္းကိုေစတနာရွိတယ္..ဆိုတာပါ..ေက်ာင္းေရွ႔ကေရပန္းႀကီး..ၿပင္ဖို႔ဆိုၿပီးေၿပာရံုရွိေသး..ကိုတင္ေမာင္ႏိုင္က..ကၽြန္ေတာ္႔တာ၀န္ထားပါဆိုတာမ်ိဳးေတြ..ေရသန္႔လိုတယ္ဆို(ဘူးနဲနဲမဟုတ္ဘူးေနာ္..ေသာင္းနဲ႔ခ်ီလိုတာ)၉၅ဓါတုကေဒၚခင္မိုးေအးတို႔၈၆စက္မွဳကဗိုလ္မွဳးႀကီးေက်ာ္လင္းတို႔ကတန္းလွဳတာမ်ိဳး..ဆရာေတြနံနက္စာအတြက္ဥကၠဌဥိး၀င္းခိုင္ကတာ၀န္ယူတာမ်ိဳး..စတာေတြ..စတာေတြအမ်ားႀကီးအမ်ားႀကီးဘာေၿပာေၿပာ..ေၿပာလိုက္တာနဲ႔..ရက္ရက္ေရာေရာလွဳေနတာကိုသတိထားမိလာပါတယ္..လွဳမဲ႔သူအဆင္သင္႔ရွိေနတာကိုသတိထားမိပါတယ္ ..ဆရာဦးထြန္းေရႊေၿပာတာတယ္မွန္ပါလားလို႔ပါအဲဒီအခ်ိန္မွာ..ကၽြန္ေတာ္မဆီမဆိုင္ေတြးမိပါတယ္..ဆရာက..သူ႔ထက္ငယ္ေလသူ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို..သူ႔ထက္လိမၼာတယ္လို႔ေၿပာစဥ္မွာဘဲ..ကၽြန္ေတာ္ကကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ငယ္သူေတြကကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္အမ်ားႀကီးပိုလိမၼာတာကိုမ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ေနရလို႔ပါ..အသက္အေတာ္အသင္႔ေရာက္ေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာခ်မ္းသာၿခင္းနဲ႔လွဳတန္းၿခင္းဟာတိုက္ရိုက္အခ်ိဳးမက်တတ္ဘူးဆိုတာေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္....အခုေတြ႔ရတဲ႔လူရြယ္ေတြကိုေတာ႔ၿဖင္႔ကၽြန္ေတာ္ခ်ီးႀကဴးလို႔မဆံုးပါ..အင္ဂ်င္နီယာအားလံုးပါ စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းဖြဲ႔မယ္လို႔ေၿပာစဥ္ခဏမွာဘဲ..ကၽြန္ေတာ္သူတို႔တေတြရဲ႔မ်က္ႏွာေတြကိုတန္းၿမင္မိတယ္..သူတို႔တေတြသာပါလာရင္ၿဖင္႔..ဘာကိုမွေနာက္မတြန္႔ဘဲေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔လုပ္မဲ႔သူေတြမို႔..အရမ္းအားရွိစရာေကာင္းတာ..ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုအိုမင္းမစြမ္းရွိသူေတြေစတနာနဲ႔ဖြဲ႔ေပးႏိုင္ရင္..ဒီအဖြဲ႔ႀကီးဟာအာင္ၿမင္မွဳေတြရမယ္ဆိုတာသံသယမရွိေတာ႔ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခဲ႔ဘူးတဲ႔(သူငယ္ခ်င္းၿမင္႔ေဖကေတာ႔မႀကိဳက္ဘူး)က်ီကန္းစိတ္ဆိုတာကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးမွာရွိတယ္ဆိုတာကၽြန္ေတာ္ယံုတယ္..အခုလူရြယ္ေတြကၽြန္ေတာ္တို႔အရြယ္က်ီးအိုႀကီးၿဖစ္ႀကရင္လဲသူတို႔ထက္ပိုလိမၼာတဲ႔က်ီးေပါက္ေလးေတြက..ငါတို႔အင္ဂ်င္နီယာေတြဆိုတဲ႔..စိတ္နဲ႔လက္ဆင္႔ကမ္းတာ၀န္ယူႀကမွာ..ကၽြန္ေတာ္ယံုတယ္..စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းႀကီးဟာလဲ..ဒီလိုကိုယ္က်ိဳးမႀကည္႔တဲ႔အင္ဂ်င္နီယာေတြလက္ထဲမွာ..အၿခားproffessionေတြက..အားက်ရမဲ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီးတခုၿဖစ္လာမွာလဲကၽြန္ေတာ္ယံုႀကည္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သာဆရာကန္ေတာ႔ပြဲမက်င္းပၿဖစ္လို႔ဆရာဦးထြန္းေရႊ..ႀသ၀ါဒသာမႀကားခဲ႔ဘူးရင္..မႏွစ္ကဆရာကန္ေတာ႔ပြဲမွာပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးေတာ႔မွလူရြယ္ေတြရဲ႔က်ီးကန္းစိတ္ကိုမၿမင္ခဲ႔ဘူးဆိုရင္..အခုစြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းဖြဲ႔စည္းရာ..ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲတင္းတင္းပါ၀င္ရဲပါ႔မလားဆိုတာကၽြန္ေတာ္မသိပါေလ..အခုေတာ႔ဆရာစကားနဲ႔အညီပိုလိမၼာတဲ႔ေရႊက်ီးေတြအားကိုးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္စြယ္ေတာ္ရိပ္မွာနက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းပါ၀င္မိပါၿပီ ခင္ဗ်ားတို႔လဲကၽြန္ေတာ္တို႔လိုဘဲပါႀကမယ္မဟုတ္လား....အင္ဂ်င္နီယာဆိုရင္ပါမွၿဖစ္မွာေပါ႔..မဟုတ္ဘူလား ၿပီးပါၿပီ

စြယ္ေတာ္ရိ္ပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းေပၚလာဖို႔ႀကိဳးပမ္းမိေစတဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရင္တြင္းခံစားခ်က္..အပိုင္း(၃)

စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းဖြဲ႔စည္းတဲ႔ေန႔တုံးက..ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခဲ႔တဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရင္တြင္းခံစားခ်က္ေတြကို..သိလိုပါတယ္လို႔ေၿပာလာသူေတြကိုရည္ညႊန္းၿပီးေရးခဲ႔ေသာ္ၿငားလည္း..ေရးေနရင္း..ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ထပ္တူထပ္မွ်သေဘာထားရွိႀကသူအေတာ္မ်ားပါလားဆိုတာေတြ႔လာရေတာ႔စိတ္ထဲမွာအေတာ္ႀကည္ႏူးမိပါတယ္..ငါတို႔ဆရာေတြကို..ငါတို႔လိုခ်စ္ႀကသူေတြအမ်ားႀကီးပါလားလို႔သိရတာေႀကာင္႔..စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းအတြက္လဲအရမ္းအားတက္မိပါတယ္ ဆရာေတြအေႀကာင္းကေၿပာမယ္ဆိုရင္အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသးတယ္.ဒါေပမဲ႔ဒီေလာက္နဲ႔ရပ္လိုက္ပါတယ္ ငယ္တဲ႔ကေလးေတြရဲ႔ဒုကၡအေႀကာင္းနဲနဲေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ဟာ၂၀၀၅ခုႏွစ္ကေနအခုထိ..နည္းပညာတကၠသိုလ္ေတြကေမြးထုတ္လိုက္တဲ႔ကေလးေတြရဲ႔အေၿခအေနဟာ..အရမ္းဆိုးေနတာသိသမို႔..သူတို႔အတြက္ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔..တခုခုလုပ္ေပးပါလို႔အၿမဲေၿပာခဲ႔ပါတယ္..ဒီလိုဘုန္းေဘာလေအာထုတ္ေနတာကိုလဲအၿမဲဆန္႔က်င္တယ္..နီးစပ္သမွ်လူႀကီးေတြလဲအၿမဲေၿပာခဲ႔တယ္.ေနာင္အတြက္ေတာ႔ႏိုင္ငံေတာ္ကစဥ္းစားေပးမလားေတာ႔မသိဘူး..အခုလက္ရွိမွာေတာ႔အဲဒီကေလးေတြအေတာ္ဒုကၡေရာက္ႀကတယ္..သူတို႔တင္မက..သူတို႔ပါသင္တဲ႔ဆရာေလးေတြေရာဒုကၡေရာက္ႀကတာပါ..ကၽြန္ေတာ္ဟာRIT Alumni Wallေပၚမွာဒီကေလးေတြကိုတခုခုလုပ္ေပးဖို႔ေရးေနမိေတာ႔တရက္မွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုတိုက္ရိုက္...အကိုႀကီးခင္ဗ်ား..ဖတ္ႀကည္႔ၿပီးတတ္ႏိုင္သမွ်ကူညီပါအံုး...ဆိုတာေလးFBေပၚမွာေပၚလာပါတယ္..ဖတ္ႀကည္႔ေတာ႔..မိုးညွင္းနည္းပညာတကၠသိုလ္ဆင္း..ဘီအီးေလးတေယာက္ေရးထားတာပါ..သူ..ဘာမွမတတ္ေႀကာင္း..တတ္ခ်င္လို႔စာအုပ္ရွာဖတ္မယ္ဆိုေတာ႔လဲ..ေက်ာင္းမွာစာအုပ္စာတမ္းမရွိေႀကာင္း..ပိုဆိုးတာက..အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္..မိုးညွင္းကဆင္းတာမို႔ဘီအီးခ်င္းအတူတူ..အလုပ္ရွင္ေတြကသူတို႔လိုနယ္..ကထြက္တဲ႔ဘီအီးေတြကိုမေခၚေႀကာင္း..သူ..လမ္းေပ်ာက္ေနပါေႀကာင္းေရးထားတာပါ.....ဖတ္ႀကည္႔ၿပီး..အေတာ္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္..ဒီလိုကေလးေတြသူတေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး..အမ်ားႀကီးမွအမ်ားႀကီး..ဒါေပမဲ႔ကၽြန္ေတာ္လဲ..ဘာေကာင္မွမဟုတ္တာေႀကာင္႔ဘာမွေတာ႔မကူညီႏိုင္ခဲ႔ပါေလ..ေမတၱာအၿပည္႔နဲ႔အႀကံညဏ္ေလးဘဲေပးခဲ႔ႏိုင္တယ္.ကၽြန္ေတာ္က..သူ႔ကိုအဂၤလိပ္စာကိုေတာ္ေအာင္လုပ္ထား..ကိုယ္႔စာကိုလဲေက်ာင္းကၿပည္႔စံုေအာင္သင္မေပးႏိုင္ရင္..အဂၤလိပ္စာတတ္ရင္..ေလ႔လာႏိုင္ေႀကာင္းအားေပးလိုက္ပါတယ္.အလုပ္ရွင္ဆိုတာကေတာ႔သူႀကိဳက္တာခန္႔မွာဘဲ..သူႀကိဳက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ကကိုယ္႔တာ၀န္ဘဲလို႔ေၿပာၿပလိုက္ၿပီးစကၤာပူနန္ယန္တကၠသိုလ္တက္ခြင္႔မေအာင္ေပမဲ႔စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ..အဂၤလိပ္စာေရာကိုယ္႔ဘာသာရပ္ကိုပါေလ႔လာေနေတာ႔..စ..လံုးကM.Eေအာင္သူေတြ စလံု၄..၅ေထာင္လခရတဲ႔အခ်ိန္မွာသူကအေမရိကန္ေဒၚလာေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီးရတဲ႔အလုပ္ရသြားတဲ႔ကိုယ္သိတဲ႔အေႀကာင္းေလးနဲ႔သူ႔ကိုႏွစ္သိမ္႔လိုက္ရတယ္..ပညာေရးစနစ္ေႀကာင္႔ဒုကၡေရာက္သူကေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမွ်ကူညီတည္႔မတ္ေပးခ်င္တယ္..ကိုယ္တေယာက္ထဲေတာ႔မတတ္ႏိုင္ေပဘူးေပါ႔.. ေနာက္တခါ..ဒီလိုဘဲ..နည္းပညာတကၠသိုလ္တခုကဆရာေလးတေယာက္ကFBေပၚမွာ..သူနဲ႔သူ႔ဇနီးတို႔ကဆရာဆရာမေတြပါတဲ႔..လခကတသိန္းစီေလာက္ရပါတယ္..လစဥ္စနစ္တက်သံုးလို႔ေလာက္ရံုရွိတာမွာရန္ကုန္ကိုသင္တန္းလာတက္ရေတာ႔ေငြ၇၀၀၀၀က်ပ္ေလာက္အေႀကြးတင္ေႀကာင္း..ညည္းညဴတာေလးဖတ္မိပါတယ္..သူေရးထားတာစိတ္တကယ္မေကာင္းစ၇ာပါ..ကၽြန္ေတာ္ကဖတ္ၿပီး..သူ႔ကိုေတာင္..ဆရာေလး..ဒီအတိုင္းသြားရင္ေတာ႔..နစ္သြားမွာဘဲ..အလုပ္ထြက္..အၿပင္ေလာကမွာအလုပ္လုပ္..ေငြဆိုတာရွာခ်င္တဲ႔စိတ္လဲရွိ..ေငြ၇မွာဘဲ..ဘာညာနဲ႔ဂရုဏာေဒါေသာေၿပာမိေသးတယ္..ဟုတ္တယ္ေလ..ပန္းရံလူႀကမ္းေတာင္အၿပင္မွာ..ၿပန္တန္း၀င္အရာရွိ၀ငိေငြရတယ္..ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ေၿပာၿပီးမွ..ငါေၿပာသလိုသာအားလံုး..လုပ္ၿပီးအားလံုးအလုပ္ထြက္ရင္..စာသင္တဲ႔ဆရာေတြမရွိရင္ဒုကၡလို႔ေတြးမိလို႔ကိုယ္ဖာသာၿပံဳးမိရေသးတယ္ စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းရဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္မွာသူတို႔ေလးေတြရဲ႔Develpomentအတြက္ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ပါထားတာေႀကာင္႔..အခုဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိေသးေပမဲ႔ၿပည္႔၀တဲ႔ေစတနာေမတၱာေႀကာင္႔တခုတခုေတာ႔လုပ္ေပးႏိုင္မွာကေတာ႔ဧကန္ပါ ကၽြန္ေတာ္ဟာဆရာႀကီးေတြ.တပည္ငယ္ဆရာငယ္ေတြရဲ႔ဒုကၡေတြကိုေတြ႔ေနရေပမဲ႔..၂၀၁၂..ဒီဇင္ဘာလမွာက်င္းပခဲ႔တဲ႔ဆရာကန္ေတာပပြဲႀကီးမတိုင္မီအထိေတာ႔ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မွန္းေတြးလို႔ေတာင္မရေသးပါဘူးေစတနာဘဲရွိပါတယ္. ဒါေပမဲ႔ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ပထမအႀကိမ္ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲလုပ္တုံးကဆရာဦးထြန္းေရႊေၿပာဘူးတဲ႔(ဆရာမႀကာခဏလဲေၿပာေလ႔ရွိတဲ႔)ႀသ၀ါဒစကားတခုကအၿမဲရွိတယ္..ဆရာကအားလံုးသိတဲ႔အတိုင္းအေၿပာကလဲေကာင္း..သူေၿပာတာက..ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုးကကၽြန္ေတာ္႔ထက္လိမၼာႀကတယ္ဗ်ာ..ဆရာကန္ေတာ႔ရေကာင္းမွန္းသိႀကတယ္..ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ခင္ဗ်ားတို႔လိုတခါေလးေတာင္မွဆရာကန္ေတာ႔ပြဲမလုပ္ဖူးဘးဗ်..ဆိုတဲ႔စကားပါ..၂၀၁၂ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲႀကီးနဲ႔..ဆရာဦးထြန္းေရႊရဲ႔ႀသ၀ါဒစကားေတြဟာ..မိုးေမွာင္တဲ႔ညမွာလ်ပ္ပ်က္တံုးလမ္းစေလးၿမင္ရသလိုစြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းၿဖစ္ေပၚေစႏိုင္တဲ႔လမ္းစတခုကိုၿမင္ေစတယ္ဆိုရင္မွာမယ္မထင္ပါခင္ဗ်ား နိဂ့ုးပိုင္းဆက္ပါမည္....

စြယ္ေတာ္ရိ္ပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းေပၚလာဖို႔ႀကိဳးပမ္းမိေစတဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရင္တြင္းခံစားခ်က္..အပိုင္း၂

ကၽြန္ေတာ္တ၂၆.၀၅.၂၀၁၃ေန႔မွာကြယ္လြန္သြားရွာၿပီၿဖစ္တဲ႔ဆရာတဦးအေႀကာင္းကၽြန္ေတာ္ထပ္ေၿပာမိပါတယ္..တကယ္ေတာ႔အဲဒီဆရာနဲ႔ကၽြန္ေတာ္မသင္ခဲ႔ဘူးပါဘူး၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းဆင္းမွဆရာၿဖစ္လာတဲ႔ဆရာတဦးပါ၊ဆရာ႔အမည္ကဦးလွသြင္တဲ႔. .တရက္မွာသတင္းစာထဲမွာသတင္းတခုပါလာပါတယ္.အိမ္တအိမ္လံုးတေယာက္ထဲေနရတဲ႔လူတေယာက္.ကြယ္လြန္သြားတာဘယ္သူမွမသိ.....ေနာက္ဆံုးအနံ႔ထြက္လာေတာ႔မွရပ္ကြက္ကအိမ္ဖ်က္၀င္ေတာ႔မွသိရတယ္ဆိုတာပါလာပါတယ္..ဒီအထိေတာ႔..အသက္ႀကီးၿပီးတေယာက္ထဲေနသူေတြၿဖစ္ေလ႔ရွိတာမို႔အမွတ္တမဲ႔ေနမိေပမဲ႔..စာကိုဆက္ဖတ္ေတာ႔..ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္ကအၿငိမ္းစားဆရာတဦးလို႔သိရွိရပါေႀကာင္း..ဆိုတာကိုလဲဖတ္မိေရာ...ကၽြန္ေတာ္..ရင္ထဲမွာဘယ္လိုၿဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး..တမ်ိဳးႀကီးၿဖစ္သြားတယ္.... ကၽြန္ေတာ္႔ဆရာမဟုတ္ေပမဲ႔ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္ကဆရာဆိုကၽြန္ေတာ္႔ဆရာဘဲလို႔ဘဲခံစားမိတယ္၊ဆရာလူမသိဘဲကြယ္လြန္သြားတာစက္မွဳေက်ာင္းသားတေယာက္ၿဖစ္တဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔မွာအၿပစ္ရွိေနသလိုလဲခံစားမိတယ္၊စက္မွဳတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကြာ..သူတို႔ဆရာကိုဒီေလာက္ေလးေတာင္ဂရုမစိုက္ပါလားလို႔ပတ္၀န္းက်င္ကေၿပာေလမလားလို႔လဲရွက္ေနမိပါတယ္ သတင္းစာကိုေဘးခ်ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္..ဆရာ႔ကရုတ္တရက္ႏွလံုးရပ္ၿပီးကြယ္လြန္တာၿဖစ္ႏိုင္သလို..ေလၿဖတ္ၿပီးမထႏိုင္ဘဲ..ဘယ္သူမွအေႀကာင္းမႀကားႏိုင္ဘဲ..အစာငတ္ေရငတ္ၿဖစ္ၿပီးမခ်ိမဆန္႔..မေသသင္႔ဘဲကြယ္လြန္သြားတာလဲၿဖစ္ႏိုင္တာဘဲ..ဒုတိယအေတြးကကၽြန္ေတာ္႔ကိုတုန္လွဳပ္သြားေစခဲ႔ပါတယ္၊ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဖတ္ဘူးတဲ႔စာတခုထဲမွာေလၿဖတ္ေနတဲ႔ဖခင္ႀကီးကို..သားသမီးေတြက..ဖုတ္၀င္ေနတယ္ဆိုၿပီး..အစာမကၽြး..ဘဲထားေတာ႔အေကာင္းႀကီးနဲ႔အေဖႀကီးအစာငတ္ေသသြားတဲ႔၀တၱဳကိုသတိ၇မိၿပီး..ဆရာမ်ားအစာငတ္ေသသလား၊ တကယ္ေတာ႔တပည္႔ေပါင္းေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီးေမြးထုတ္ခဲ႔တဲ႔ဆရာ..တပည္႔ေတြတေယာက္မွမသိဘဲဒီလိုၿဖစ္စရာလားဗ်ာ၊ ...လုပ္ရမွာသိပ္ခက္တဲ႔အလုပ္မွမဟုတ္တာ..တေယာက္ထဲေနေနရတဲ႔ဆရာဆရာမေတြစာရင္းေလးေကာက္၂ရက္တခါေလာက္ဖံုးေလးဆက္..လမ္းႀကံဳတဲ႔သူက၀င္..လိုအပ္တာေလးေတြကူညီ..တေယာက္ထဲဒိုင္ခံလုပ္မေပးႏိုင္ေပမဲ႔.စနစ္တက်အဖြဲ႔နဲလုပ္ရင္ေတာ႔လုပ္ေပးႏိုင္မွာလို႔အေတြးေပၚမိလို႔အဲဒီအခ်ိန္ကFBေပၚမွာေရးမိေသးတယ္၊ တကယ္စာရင္းေကာက္ႀကည္႔၇င္အဲလိုဆ၇ာေတြရွိႏိုင္ပါတယ္..စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္းလိုမ်ိဳးဖြဲ႔ႏိုင္ရင္..ဆရာေတြ..သတင္းေမးတာလုိတာလုပ္ေပးတာအေသးအမႊား..တကယ္လိုအပ္ရင္ေဆးရံုတင္ေပးႏိုင္မယ္၊စြယ္ေတာ္ရိပ္မွာသာဆရာေဂဟာရွိရင္..စြယ္ေတာ္ရိပ္မွာေငြအင္အားရွိရင္..ဆ၇ာကိုဘ၀ကူးတဲ႔အခ်ိန္အထိသက္ေတာင္႔သက္သာသြားႏိုင္ေအာင္တပည္႔ေတြက..ေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္မယ္..တေယာက္ထဲတဖြဲ႔ထဲေတာ႔ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ေပမဲ႔..စြယ္ေတာ္ရိပ္..ကေတာ႔တတ္ႏိုင္ေလာက္မယ္ၿဖစ္တယ္ ဒါေႀကာင္႔စြယ္ေတာ္ရိပ္ေဖါင္ေဒးရွင္း..လို႔အသံႀကားေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မေနႏိုင္တာပါ. .အနဲဆံုးဆရာဆရာမေတြကိုအလွည္႔က်..ဖံုးေလးနဲ႔ေစာင္႔ေရွာက္ရတာ..ခက္တယ္လို႔ခင္ဗ်ားတို႔ေရာထင္ႀကပါသလား၊ေနာက္ၿပီးေတာ႔ဆရာေဂဟာေပၚလာဖို႔ဆိုတာက..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုစိတ္ကူးယဥ္တယ္လို႔ေၿပာႀကတယ္..ခင္ဗ်ားတို႔ေရာစိတ္ကူးယဥ္ႀကည္႔စမ္းပါ..မေဆာက္ႏိုင္ေသးတာေတာင္စိတ္ကူးနဲ႔တင္အေတာ္ကုသိုလ္ရေနပါၿပီ အပိုင္း(၃)ဆက္ရန္

Anniversary

Today is our 38th wedding anniversary day.38 years...Oh..it is quite long when we  look it back.But for  us it seems to be  just yesterday. 38 years ago,a young engineer and a young doctor built their family with love.Yes with only love. A very fragile marriage.How funny we are at that time!!!The young doctor didn't even know whether  the water  was boiling or not to make a cup of coffee for her husband at that time....ha...ha.Because she is the youngest in her family and most loved by her parents and brought up with many many servants , never got a chance to enter the kitchen.  On the other hand  young engineer is the pet of his mother who is the most powerful in that family and never got a chance to enter their kitchen too.We have started  our family with those kind  of qualifications.and it  is very very difficult for us .And  frankly speaking, I don't like many of the things she likes she also doesn't like most of the things I like.For example I don't like(even  hate) the smell of half boiled egg but she  likes it very much. She likes green color and  I don't like that  color.She is aggressive and  I am very very aggressive.She is not interested in making money but WHO is just the opposite.We have many many such differences If we write down those differences on paper,it may fill  more than 10pages But we  have been successfully building our family.
HOW?
MUTUAL LOVE.!! We have many many differences but  there is  no difference in loving each  other. We love to be  together.We have struggled through the Tsunamies of Life TOGETHER.Downs or ups, successes or failures, happy or   sad, whatever it may be, we are TOGETHER.We have one and only consolidated feeling TOGETHER,which is based  on mutual LOVE.We love each other, was,is and will be.Its the most important one in building family, I think.
There is  another very important word that  can make  a family  peaceful, prosperous and successful., It is called ..ADJUSTMENT."ADJUSTMENT" was, is and will be also the most important word that make our family successful.We  have so many adjustments through out our marriage and there will always be in future.It is a never ending story for every marriage.
Today, in every  morning when I wake up , morning coffee is always there on our dinner table for me, which is prepared by my wife,not one day  but every morning for more than 30years.She now knows very well whether the water is boiling or not. Even she can cook now (but I don't like). Then what!.Its easy. I become a very good cook ha ha (she likes my cooking very much) .I have many green shirts and longyis.They are the presents presented by her. Now I 'd love to wear those green ones.The whole week she may see all Korea soap opera on TV and I  am with my internet .But on Saturdays and Sundays, TV program is mine. I will see Premeir Leagueand she may learn her Abidhama Dhamma books without any complaint.
We can now adjust almost all differences. BECAUSE WE LOVE EACH OTHER VERY MUCH.
LOVE and ADJUSTMENTS...the only  words that YOU need to build your successful family . You may all agree with me.

ကၽြန္ေတာ္မြတ္စလင္မမုန္းပါ..သို႔ေသာ္

ကၽြန္ေတာ္မြတ္စလင္မမုန္းပါ..သို႔ေသာ္. .ကၽြန္ေတာ္႔ႏိုင္ငံေတာ္..ကၽြန္ေတာ္ကိုးကြယ္သည္႔ဗုဒ္ဓဘာသာကိုေတာ႔ပိုခ်စ္ပါသည္..မြတ္စလင္ကိုမမုန္းသည္႔အတြက္..သူတို႔ႏွင္႔အတူယွဥ္တြဲေနႏိုင္ပါသည္။သူတို႔တေတြစီးပြားေရးေကာင္းလ်င္မုဒိတာပြားေပးႏိုင္ပါသည္..ကိုယ္႔ႏိုင္ငံ..ေငြတိုးတာေပဘဲလို႔ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္အေၿခခံၿဖင္႔မွတ္ယူပါသည္..သူတို႔ပညာတတ္ရင္..က်န္းမာရင္..ေကာင္းတာမွန္သမွ်မုဒိတာပြားႏိုင္ပါသည္။အမုန္းတရားကိုအေၿခခံလ်က္မုန္းတီးစိတ္ၿဖင္႔လူတမ်ိဳးတဘာသာက..အၿခားတမ်ိဳးတၿခားဘာသာ၀င္ကိုဒီေခတ္မွာကုန္ေအာင္ဘယ္လိုမွတဖက္ဖက္ကသတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္သၿဖင္႔..မြတ္စလင္ကိုမုန္းေနၿခင္းကအက်ိဳးမရိွဆိုတာလဲသိပါသည္။ သို႔ေသာ္..ကၽြန္ေတာ္႔ႏိုင္ငံေတာ္...မြတ္စလင္တိုင္းၿပည္ေတာ႔အၿဖစ္မခံႏိုင္ပါ..။ကိုယ္႔တိုင္းၿပည္ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကိုယ္႔ဘာသာကိုခ်စ္ၿမတ္ႏိုးသူတိုင္း..ဒီလိုစိတ္ရွိႀကတာခ်ည္းပင္ၿဖစ္ပါသည္။႕ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္ႀကတာကမွနဲေနေသးသည္ထင္ပါသည္။..အေရွ႔အလယ္ပိုင္းမြတ္စလင္ဘာသာ၀င္တိုင္းၿပည္ေတြမွာ.ဘယ္လိုခ်စ္ႀကတယ္ဆိုတာ ဥပမာေလးနဲ႔ေၿပာၿပပါမည္..အဲဒီႏိုင္ငံတြဟာဘာသာေရးဘယ္ေလာက္ၿပင္းထန္တယ္ဆိုတာအားလံုးအသိ၊သူတို႔ဆီမွာ.ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းဘယ္ေသာအခါမွလဲမရွိခဲ႔သလို..ေနာင္လဲရွိမွာမဟုတ္ပါ.ဘယ္ေတာ႔မွခြင္႔ၿပဳမွာလည္းမဟုတ္..ရွင္သူကိုအသာထား..အၿခားဘာသာ၀င္ေသလွ်င္ေတာင္မွဘယ္မွာခ်ရမွန္းမသိ..အဘူဒါဘီမွာၿမန္မာတဦးေသခဲ႔ရင္ဘယ္ေလာက္ဒုကၡ`ေရာက္သလဲဆိုတာ..အဘူဒါဘီမွာေနဘူးသူတိုင္းအသိ.မြတ္စလင္သခ်ိၤဳင္းမွာအခ်ခံမယ္ထင္လာ..ႏိုး..လံုး၀ဘဲ..သူတို႔ဘာသာကိုသူတို႔ဒီလိုခ်စ္ႀကတာပါ..ဒီလိုခ်စ္တာဘာၿဖစ္လဲ..ေကာင္းပါတယ္။သူတို႔တိုင္းၿပည္ကိုဘာသာၿခားေတြက၀င္လာ..ၿပီးေတာ႔စည္းရံုး..ဒါနဲ႔တၿခားဘာသာကိုးကြယ္တဲ႔ႏိုင္ငံအၿဖစ္လံုးလံုးလ်ားလ်ားေၿပာင္းသြားတာမ်ိဳးသူတို႔လဲဘယ္ၿဖစ္ခ်င္မလဲ. ကဲ......သူတို႔မၿဖစ္ခ်င္သလိုကၽြန္ေတာ္တို႔လဲဘယ္ၿဖစ္ခ်င္မလဲ.. တိုင္းၿပည္တၿပည္မွာဘာသာကြဲေတြမ်ားလာတာဟာ..လံုး၀မကြဲတာထက္ေတာ႔..ေကာင္းစရာမရွိပါ.. ကၽြန္ေတာ္မြတ္စလင္မမုန္းပါ..သို႔ေသာ္ ႔မြတ္စလင္အေပၚၿမန္မာတို႔ဧ။္အၿမင္.အနည္းငယ္တင္ၿပရလ်င္..ဗုဒ္ဓဘာသာမ်ားသည္..ဟာလာ..လုပ္ၿခင္းကိုလံုး၀မႏွစ္မ်ိဳ႔ပါ..ဆံေကသာလက္ေလးသစ္ႏွင္႔မုတ္ဆိပ္ထူလဗ်စ္ဆိုသည္မွာပုဂံေခတ္အရည္းႀကီးမ်ားလူဆိုးမ်ားဟုအသဲႏွလံုးထဲစဲြေနသၿဖင္ၿမန္မာမ်ားမုတ္ဆိပ္ထားေလ႔မရွိသလို.မုတ္ဆိပ္ေမႊးဖားဖားႀကီးမ်ားထားၿခင္းကိုမႀကိဳက္ပါ..လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း အာရပ္လို၀တ္ရံုဖားဖားႀကီးေတြ၀တ္လာၿခင္း..မိန္းမေတြ၀တ္ရံုမဲႀကီးေတြ၀တ္လာၿခင္းတို႔ကို(ဟိုးအရင္ကမရွိခဲ႔ပါလ်က္အခုတိုးပြားလာၿခင္းကို)..အၿမင္မႀကည္လင္ပါ..သို႔ေသာ္ထိုအခ်က္မ်ားသည္မြတ္စလင္ကိုမုန္းေစသည္အထိေရာက္ေစႏိုင္သည္ေတာ႔မဟုတ္ပါ.... ကၽြန္ေတာ္မြတ္စလင္မမုန္းပါ..သို႔ေသာ္ ..အထက္ကအခ်က္ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီးမုန္းတီးစိတ္ကိုတြန္းပို႔ေနတာက..မြတ္စလင္လူဦးေရတိုးတက္လာေနၿခင္းပါဘဲ..ၿမန္မာရုပ္နဲ႔မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ေတြေန႔တၿခားတိုးပြားလာၿခင္းပါဘဲ..ၿမန္မာမိန္းကေလးေတြတေန႔တၿခားမြတ္စလင္ၿဖစ္ေနၿခင္းပါဘဲ...ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုယ္႔ဘာသာကိုခ်စ္ၿမတ္ႏိုးလြန္းသူတေယာက္အေနႏွင္႔မည္သူမွ်႔မြတ္စလင္လူဦးေရတိုးပြားလာၿခင္းကိုဒီအတိုင္းႀကည္႔မေနႏိုင္ပါ.ႀကည္႔ေနလ်င္..မႀကာမီေသာကာလမွာမုန္းတီးစိတ္ေတြပိုတိုးပြားလာၿပီးထိန္းသိမ္းမရေသာအေၿခအေနၿဖစ္လာမွာဧကန္ၿဖစ္ပါသည္.ေၿပာလိုသည္မွာလက္ရွိလူဦးေရအခ်ိဳးအစားရွိသည္ထက္မြတ္စလင္လူဦးေရမပိုသင္႔ေတာ႔ပါ..လက္ရွိအခ်ိဳးအစားထက္ပိုလာပါကႏိုင္ငံေတာ္အတြက္မည္သို႔မွအက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းစရာမရွိပါ..အက်ိဳးသာပ်က္မွာမုခ်ၿဖစ္ပါသည္။ဖြဲ႔စည္ပံုအေၿခခံဥပေဒတြင္..လြပ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင္႔ၿပဳပါသည္..သို႔ေသာ္လြပ္လပ္စာလူဦးေရတိုးခြင္႔ၿပဳမထားပါ..လူနဲစုတို႔ဧ။္အခြင္႔အေရးကိုဥပေဒၿဖင္႔တိတိက်က်အကာအကြယ္ေပးရမွာလဲၿဖစ္ပါတယ္..ဒါေပမဲ႔လူမတိုးဖို႔ကေတာ႔..စကၤာပူလုပ္သလိုဘဲလုပ္မလား..အိႏၵိယလုပ္သလိုဘဲလုပ္မလား..တရုပ္လုပ္သလိုဘဲလုပ္မလား..ေအးခ်မ္းေသာနည္းတခုခုနဲ႔ေတာ႔လုပ္ရပါေတာ႔မယ္..တရုပ္ၿပည္ကၿပည္နယ္တခုဆို၂၀ရာစုႏွစ္အစကမြတ္စလင္ေတြစအေၿခခ်တာအခုတရုပ္ရိုးရိုးထက္လူပိုမ်ားလို႔မတည္ၿငိမ္မွဳေတြၿဖစ္ေနတာအားလံုးအသိ..ရခိုင္ေရာဒီလိုဘဲမဟုတ္လား ကၽြန္ေတာ္မြတ္စလင္မမုန္းပါ..သို႔ေသာ္ ၿပည္ေတာင္စုအစၥလမ္မစ္ၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ေတာ႔ဘယ္ေတာ႔မွအၿဖစ္မခံႏိုင္ပါ

တခြန္းစကား

"တူသားေနာင္မယ္"..ဆိုသည္႔စုကၠေတးမင္းရဲ႔.တခြန္းစကားဟာ..အေနာ္ရထာမင္းရဲ႔ရင္၀ကိုလွံနဲ႔ထိုးသလိုနာက်င္ေစခဲ႔ရာက.ပထမၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုေပၚေပါက္ေစခဲ႔ပါတယ္ဆိုရင္မွားမယ္မထင္ပါေပ...ဒီလိုပါဘဲ"ေႀကာက္တတ္ရင္ထဘီ၀တ္ထား"ဆိုတဲစုဖုရားလတ္ရဲ႔စကားဟာ...မႏိုင္မဲ႔စစ္ကိုတားဆီးဖို႔ႀကိဳးစားေနသူတစုကိုႏွဳတ္ပိတ္သြားေစၿပီး..ၿမန္မာႏိုင္ငံကိုသူ႔ကၽြန္ေအာက္ႏွစ္၁၀၀ေက်ာ္ပို႔ေပးခဲ႔ပါတယ္
..မယ္ႏု..သူ႔ေႀကြးရွိရင္ဆပ္ရမွာေပါ႔..ဆိုတဲ႔သမိုင္းမွာအင္မတန္ေက်ာ္ႀကားတဲ႔စကားတခြန္းရွိပါတယ္..နန္းမေတာ္မယ္ႏုကို..သာယာ၀တီမင္းကသတ္ေစ..ဆိုေတာ႔လက္မရြံေတြကသူသတ္ကုန္းကိုေခၚစဥ္..ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ကိုေနာက္ဆံုးဖူးပါရေစလို႔ေတာင္းဆိုသတဲ႔..ခြင္႔ၿပဳလို႔ဆရာေတာ္ကို..ဖူးရေတာ႔..တပည္႔ေတာ္မ..အခုေသရပါေတာ႔မယ္ဘုရား၊သူသတ္ကုန္းအသြားမွာဆရာေတာ္ကိုေနာက္ဆံုး၀င္ဖူးတာပါလို႔ေလွ်ာက္သတဲ႔(ဒီဇတ္လမ္းက..ကၽြန္ေတာ္တို႔အရြယ္ေတြေတာ႔ဖန္တရာေက်ေအာင္ႀကားဖူးၿပီးသားပါ..ဒါေပမဲ႔က်ီးေပါက္ေတြအပါအ၀င္ႏိုင္ငံၿခားငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ေရာက္ေနတဲ႔ကေလးေတြကႀကားဖူးခ်င္မွႀကားဖူးပါလိမ္႔မယ္..ဒါေႀကာင္႔အေသးစိတ္ေရးၿပတာပါ)......အဲဒီအခါဘုရင္ဘဲလာလာဘယ္တံုးကမွဂရုမစိုက္..သူ႔.တရားအလုပ္၊စာဖတ္၊စာေရးဘဲလုပ္ၿမဲလုပ္ေနေလ႔ရွိတဲ႔..ဆရာေတာ္ဟာ..သူ႔အလုပ္ေတြကိုခဏခ်ၿပီး နန္းမေတာ္မယ္ႏုကိုေၿပာတဲ႔စကားပါ..ဘယ္သူ႔ကိုမွအေရးမလုပ္တဲ႔ဆရာေတာ္ကသူ႔ကိုေၿပာတဲ႔..တရားသေဘာပါလွတဲ႔စကားတခြန္းေႀကာင္႔မယ္ႏုဟာေသမဲ႔ေဘးကိုရဲရဲႀကီးေၿပးေတြ႔ပါတယ္လို႔..ဖတ္ခဲ႔ရဘူးပါတယ္
..................................။...................................... ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကိုလံုး၀ေၿပာင္းသြားေစခဲ႔တဲ႔..တခြန္းစကား..ကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေႏြေက်ာင္းပိတ္ရင္..ဟသၤာတကေနၿပီး..အဖိုးအဖြားေတြေနတဲ႔ရန္ကုန္ကို..လာလာလည္ေလ႔ရွိပါတယ္..တခုေသာေႏြမွာ..ကၽြန္ေတာ္႔အေမ..က..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေခၚၿပီးအိမ္တအိမ္ကိုသြားလည္ပါတယ္..တကယ္ေတာ႔လည္တယ္ဆိုတာထက္ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပို႔ေပးတာပါ..၃၇လမ္းလို႔လဲမွတ္မိတယ္...အဲဒီအိမ္ေ၇ာက္သြားေတာ႔တံခါးေခါက္ၿပီး..တံခါးဖြင္႔လ်င္ဖြင္႔ၿခင္း..အခန္းရွင္တရုပ္မႀကီးက..ေအာ္..မႀကင္သန္း.လာပါ လာပါ.(အေမ႔နာမည္)..ေၿပာစဥ္မွာဘဲသူ႔မ်က္လံုးေတြကကၽြန္ေတာ္႔အေပၚေရာက္လာၿပီးတကိုယ္လံုးေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ႀကည္႔ေနၿပီး..ဒါ..၀င္းထိန္ဦးလား...ဆိုေတာ႔..အေမကေခါင္းၿငိမ္႔ၿပတယ္..တရုပ္မႀကီးက..ဘာမေၿပာညာမေၿပာနဲ႔..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုဖက္ၿပီး..ရွိဳက္ႀကီးတငင္..ငိုပါေတာ႔တယ္...မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်ၿပီးကိုငိုတာ..ကၽြန္ေတာ္..ငယ္ေသးေပမဲ႔..ကိုယ္႔ဖက္ၿပီး..ဒီလိုငိုေတာ႔ကိုယ္လဲအရမ္း..စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြာမိပါတယ္..အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲေၿခေထာက္တဖက္လိမ္ၿပီးခါးတၿခမ္းေစာင္းေလာက္ေအာင္ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္လိမ္ေကာက္ေလွ်ာက္လာတဲ႔..ကေလးတေယာက္..သူ႔ေနာက္က.ေပၚလာပါတယ္..သူမက..အေမ႔ကို..ဒါ...သားေလး....ေပါက္ေပါက္ေလ....လို႔ေၿပာပါတယ္..အေမက..အင္မတန္စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ႀကည္႔ေနပါတယ္.ကၽြန္ေတာ္ကဘာေတြၿဖစ္ေနမွန္းေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေပမဲ႔.အခန္းထဲမွာေနာက္..အလႅာဘ..သလႅာဘေၿပာႀကတဲ႔အထဲမွာ.".စကားတခြန္း..နားမေထာင္မိတာပါ..မႀကင္သန္းရယ္...စကားတခြန္းနားမေထာင္မိတာပါ..."ဆိုတာ..ထပ္ခါတလဲလဲပါေနတာေတာ႔သတိထားမိပါတယ္...ဘာေတြၿဖစ္ေနမွန္းေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မသိ အေမက..အဲဒီအေႀကာင္းကၽြန္ေတာ္႔ကိုရွင္းမၿပ..ခဏေနေတာ႔လဲ..ကေလးဆိုေတာ႔ဒီအေႀကာင္းေမ႔သြားတာေပါ႔..အဲလိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲနဲႀကီးလာၿပီးကၽြန္ေတာ္နားလည္တတ္တဲ႔အရြယ္ေရာက္လာပါတယ္...သူမ်ားေတြေဘာလံုးကန္ႀကတာေတြေတြ႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္လဲကန္ခ်င္လာတယ္ေလ....ေဘာလံုးကန္ခ်င္တယ္လို႔..အေမ႔ကိုခြင္႔ေတာင္းေတာ႔(အေမ..ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမအားလံုးေႀကာက္ႀကရတယ္..ဒါေပမဲ႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအခ်စ္ဆံုးမို႔ကၽြန္ေတာ္ေၿပာရင္..လြန္ဆန္ခဲတယ္..ဒါေပမဲ႔..အေမကမလုပ္နဲ႔လို႔တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ထုတ္ထားတာမ်ိဳးကိုေတာ႔မလြန္ဆန္ရဲဘူး..ကၽြန္ေတာ္ေဘာလံုး..မကန္ရဘူးဆိုတာလဲအေမ႔တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ထဲမွာပါတယ္)..သိပ္ေဆာ႔ခ်င္လြန္းလို႔..သူ႔အခ်စ္ဆံုးသား..အယူခံ၀င္ေနမွန္းသိလို႔..အေမကကၽြန္ေတာ္႔ကိုဖက္ၿပီးေခါင္းကိုအသာအယာပြတ္ေပးရင္းက"..မားမားက..သား..ေပါက္ေပါက္လိုၿဖစ္သြာမွာစိုးလို႔ပါ..ဆရာဦးစံေဘာ္က..သားကိုလံုး၀ေဘာလံုးမကန္ေစရလို႔မွာထားတယ္.."လို႔အစခ်ီၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကိုေၿပာင္းေစတဲ႔...တခြန္းစကားအေႀကာင္းေၿပာၿပပါေတာ႔တယ္...ႏွစ္ေတြဘဲႀကာလွေပါ႔...မာမား.ကြယ္လြန္တာဘဲ၃၄ႏွစ္ေတာင္ရွိခဲ႔ၿပီဘဲ..... .............................................။................................ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က၃ႏွစ္ေတာင္ေဆးရံုတက္ရတယ္။.(.ဟသၤာတမွာေက်ာင္းတက္စဥ္..အတန္းထဲကၿဗဴတီဆိုတဲ႔ကရင္မေလးက..ကၽြန္ေတာ္႔ကို..သူ႔အိမ္မွာ..၀င္းထိန္ဦး..ဆိုတာစာအရမ္းေတာ္တယ္(ႀကြားတာမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ)ေၿပာေတာ႔..၀င္းထိန္ဦးဆိုတာ..အမိုးသိတဲ႔..၀င္းထိန္ဦးလားမသိဘူးေခၚခဲ႔ပါဆိုလို႔လိုက္သြာရတယ္..ဟသၤာတေဆးရံုက..ေမထရြန္ႀကီး..ကၽြန္ေတာ္ေဆးရံုတက္ေတာ႔..သူကအနီ၀တ္ေပါက္စေလး..ေဆးရံုမွာသူ..အၿပာ၀တ္ၿဖစ္ေတာ႔လဲ..ကၽြန္ေတာ္ကေဆးရံုမွာဘဲ..အဲလိုႀကာတာ) .ကၽြန္တာ္႔ေရာဂါကTB Hip.တင္ပဆံုမွာတီဘီၿဖစ္တာ.ေဆးရံုတင္ထားေပမဲ႔ေခတ္ကတိုးတက္ေသးတဲ႔အခ်ိန္မို႔..ေက်ာက္ပတ္တီးစည္း..ေၿခေထာက္ေၿဖာင္႔ေအာင္လုပ္.ရွိတဲ႔ေဆး..တိုက္လုပ္ေပးပါတယ္..ဆရာ၀န္ဆရာမေတြကလဲအရမ္းဂရုစိုက္ႀကတယ္..မာမားက..တရက္ကိုမနက္တေခါက္..ညေနတေခါက္...သားကိုလာလာေတြ႔ရတယ္..ေကာင္းႏိုးရာရာ..သားကိုေကၽြးရတယ္..ေန႔စဥ္ရက္ဆက္တရက္မပ်က္..အဲလိုၿပဳစုေပမဲ႔ႏွစ္ေပါက္သည္အထိကၽြန္ေတာ္..ဘာမွထူးၿခားမလာပါဘူတဲ႔..မတ္တတ္ေတာင္မရပ္ႏိုင္ဘူး....အဲဒီမွာ..ခုနကအေပၚမွာေၿပာတဲ႔..ေပါက္ေပါက္ကလဲ..ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေရာဂါတူ..မေရွးမေႏွာင္းေရာက္လာသူေလးေပါ႔.ရက္ေတြႀကာလြန္းေတာ႔.အေမေရာေပါက္ေပါက္အေမပါ..စိတ္ဓါတ္က်လာႀကပါတယ္..ဒါနဲ႔တရက္ေတာ႔..အေမက..အရမ္းစိတ္ေရာလူပါပင္ပန္းလွသမို႔..လက္မွတ္ထိုးၿပီးေဆးရံုဆင္းခြင္႔ေတာင္းပါေတာ႔တယ္..မေကာင္းမဲ႔အတူအိမ္မွာဘဲထားေတာ႔မယ္ေပါ႔..ေပါက္ေပါက္အေမ..ကလဲအဲလိုဘဲစာတင္တယ္...ေနာက္ရက္က်ေတာ႔အေမ႔ကိုဆရာ၀န္ႀကီးကေတြ႔ခ်င္လို႔ေခၚပါတယ္..ေပါက္ေပါက္အေမ႔လဲေခၚတယ္.(.ေဆးရံုဆင္းခြင္႔ေတာင္းတာမို႔) ဆရာ၀န္ႀကီးက..အေမတို႔ကိုရွင္းၿပရွာပါတယ္..သူရဲ႔စကားအခ်ဳပ္ကေတာ႔..အိမ္ၿပန္ေခၚသြားရင္လံုး၀ၿပန္ေကာင္းစရာမရွိပါတဲ႔..ဒီလိုေဆးရံုမွာထားရင္မွ..ၿပန္ေကာင္းဖို႔ေမၽွ်ာ္လင္႔ခ်က္ရွိမွာလို႔ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းၿပၿပီး..ၿပန္မဆင္းဖို႔ေၿပာရွာပါတယ္..ဆရာ၀န္ႀကီးဟာႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီးႀကာေနသူမို႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအေတာ္ခ်စ္မွန္းအေမကသိသတဲ႔.ဘယ္လိုသိလဲဆိုေတာ႔.အေမေဆးရံုေရာက္ခ်ိန္မွာလူတေယာက္ကိုကၽြန္ေတာ္႔ေဘးမွာကၽြန္ေတာ္႔ကိုေခ်ာ႔ၿမွဳေနၿပီးအေမေရာက္ေတာ႔မွၿၿပံဳးၿပံဳးၿပၿပီးထြက္ထြက္သြားတယ္တဲ႔..အဲဒီလူကိုအေမကဆရာ၀န္ႀကီးမွန္းလဲမသိဘူး..အခန္းထဲေရာက္မွ..ဆရာ၀န္မွန္းသိတာ..သားကိုဒီေလာက္ခ်စ္တဲ႔သူရဲ႔ေမတၱာပါတဲ႔တခြန္းစကားကိုအေမနားေထာင္ၿပီး..ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေဆးရံု၃ႏွစ္ႀကာသည္အထိ..ဇြဲနဘဲႀကီးစြာနဲ႔အံခဲၿပီးထားခဲ႔ပါတယ္..ေၿခေထာက္ေလးနဲနဲတိုေနတာကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္လံုး၀ေကာင္းသြားပါတယ္.....တခြန္းစကားနားမေထာင္မိတဲ႔..ေပါက္ေပါက္..ခမ်ာမွာေတာ႔... ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ႔မွေဘာလံုးကန္ဖို႔..အေမ႔ကိုမပူစာေတာ႔ပါ ......................................။........................ ဇတ္လမ္းကဒီမွာမၿပီးေသးပါဘူး..အေမ..အားခဲထားတာတခုရွိပါတယ္..ႀကီးလာရင္..ဆရာ၀န္ႀကီးကိုကၽြန္ေတာ္သြားၿပမယ္ေပါ႔..ဆရာ..စကားတခြန္းေႀကာင္႔..ဆိုတာလဲေၿပာမယ္ေပါ႔..ဒါေပမဲ႔အေမ႔ဆႏၵ..တ၀က္ဘဲၿပည္ရွာပါ႔တယ္..ဆရာ၀န္ႀကီးဆီသြားေတာ႔အေမကကြယ္လြန္ႏွင္႔ေနပါၿပီ..ဆရာ၀န္ႀကီးဆီကိုအေဖနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဘဲသြားရပါေတာ႔တယ္...ဆရာႀကီးက၀မ္းေတြသာလို႔ေလ..ဒါေပမဲ႔အေမ႔ကို..ေၿပာခဲ႔တဲ႔...တခြန္းစကားကိူေတာ႔သူမမွတ္မိေတာ႔ပါေပ..သူေၿပာတာကေတာ႔..ေအာ္တခြန္းစကားကဒီေလာက္ေတာင္ထိေရာက္ပါလား..လို႔သူေၿပာခဲ႔တဲ႔..ေမတၱာစကားတခြန္းအတြက္သူ..အရမ္း၀မ္းသာေနရွာပါေတာ႔တယ္ .................................။.................................. ဒီကေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႕ေၿပာတဲ႔စကားေတြ..ဆက္သြယ္ေရးမီဒီယာေတြေကာင္းလြန္းတာေႀကာင္႔..လူတေယာက္ရဲ႔ဘ၀သာမကတတိုင္းၿပည္လံုးရဲ႔ဘ၀ေတြကိုပါေၿပာင္းေစႏိုင္တဲ႔အေၿခအေနရွိသမို႔..တခြန္းစကားေၿပာမယ္ဆိုရင္ေမတၱာစကားဘဲမေၿပာသင္႔ပါလားခင္ဗ်ာ။ ဆရာ၀န္ႀကီးေၿပာတဲ႔ေမတၱာစကားမ်ိဳးေတြဘဲေပါ႔ (ေက်းဇူးရွင္..မာမားႏွင္႔ေက်းဇူးရွင္အရိုးအထူကုကမၻာေက်ာ္ဆရာ၀န္ႀကီး.ဦးစံေဘာ္တို႔အားသတိရစြာၿဖင္႔.....)

က်ီးကန္းမ်ား

ကၽြန္ေတာ္႔ကိုၿမန္ေအာင္ဆိုတဲ႔ၿမိဳ႔ေသးေသးေလးမွာေမြးပါတယ္..ၿမန္ေအာင္မွာေမြးရံုဘဲေမြးၿပီး႔ဟသၤာတမွာႀကီးတယ္.ဒီေတာ႔ကိုယ္႔ဘာသာၿမန္ေအာင္သားဆိုတာေမ႔ေမ႔ေနၿပီး.ကိုယ္႔ကိုကိုယ္..ဟသၤာတသားလို႔ေတာင္ထင္မိတယ္..ဟိုတုန္းကဟသၤာတခရိုင္အသင္းဆိုရွိေတာ႔ၿမန္ေအာင္သားလဲဟသၤာတသားလို႔ေၿပာလို႔ရတာေပါ႔.ကၽြန္ေတာ္ဒီေနရာမွာေၿပာခ်င္တာက.ဟသၤာတသားေတြကသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..စည္းလဲအရမ္းစည္းလံုးတယ္..သူတို႔ေၿပာတတ္တဲ႔စကားတခြန္းေၿပာၿပမယ္"ဟသၤာတသားမွန္ရင္ေရထဲပစ္ခ်ေတာင္အနဲဆံုးေတာ႔ဆယ္အိမ္ေခါင္းၿဖစ္တယ္"..တဲ႔..သူတို႔ဟသၤာတသားေတြအားလံုးေတာ္တယ္လို႔သြယ္၀ိုက္ေၿပာတာေလ.သူတို႔ေတြဟာတေယာက္နဲ႔တေယာက္သိပ္ခ်စ္ႀကတယ္..တေယာက္ကိုတေယာက္လဲသိပ္ကူညီေစာင္႔ေရွာက္ႀကတယ္..သူတို႔ဘယ္ေလာက္စည္းလံုးသလဲဆိုတာသိခ်င္ရင္ ခန္းနားလွတဲ႔ဟသၤာတအသင္းတိုက္သြားႀကည္႔..စည္းလံုးမွဳရဲ႔ထင္ရွားတဲ႔သက္ေသေပါ႔..ဒါကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးေတြ႔ဘူးတဲ႔..လူက်ီကန္းေတြဘဲ
ကၽြန္ေတာ္..ကေလးေလးဘ၀တံုးကဌက္ကေလးတေကာင္ပ်ံလာရင္းလမ္းမေပၚက်လာလို႔သြားကယ္ေပးမလို႔သြားတာ..တၿခားေကာင္ေတြကၽြန္ေတာ္႔ကို၀ိုင္းဆိတ္လိုက္ႀကတာ(သူတို႔အေကာင္ေလးကိုထိလို႔)..ကၽြန္ေတာ္ေၿပးလိုက္ရတာတန္းေနတာဘဲ၊အသားနာေအာင္အဆိတ္ခံရေပမဲ႔..အဲဒီက်ီကန္းေတြကိုကၽြန္ေတာ္အရမ္းသေဘာက်မိသြားတယ္..သူတို႔ရဲ႔စည္းလံုးမွဳကိုပါ
အဲဒီကတည္းကစည္းလံုးတဲ႔သူေတြကိုေတြ႔ရင္ကၽြန္ေတာ္အရမ္းသေဘာက်မိတယ္
အထက္တန္းေရာက္ေတာ႔ရန္ကုန္ေၿပာင္းရတာမို႔အခုလသာ..အ.ထ.က(၁)လို႔ေခၚတဲ႔ဗဟိုစံၿပအထက္တန္းေက်ာင္း(စင္ထရယ္ေက်ာင္းလို႔လဲသိႀကတယ္)မွာတက္ရတယ္..အားပါးပါး..သူလဲက်ီးကန္းေတြရဲ႔ေက်ာင္းဘဲ..သိပ္စည္းလံုးတာ..ေက်ာင္းေၿပးမလား.ၿမိဳထဲကရုပ္ရွင္ရုံေတြမွာ၇၅ၿပားတန္း..၁၂နာရီခြဲပြဲဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းကခ်ည္ဘဲ(လြယ္အိပ္ထဲမွာေက်ာင္လာစဥ္ကတည္းကေက်ာင္းေၿပးဖို႔ပုဆိုးအပိုတထည္ထည္႔လာရတယ္).သူမ်ားေက်ာင္းနဲ႔ရန္ၿဖစ္မလား..စိန္ဂၽြန္းေက်ာင္းနဲ႔ရန္ၿဖစ္ရမလား..စိန္ေပါနဲ႔ၿဖစ္ရမလား..အုပ္စုလိုက္သြားႀကတာဘဲ..စာေမးပြဲနီးရင္စာစုက်က္မလား..တညီတဲ..အဲဒီေက်ာင္းဘယ္ေလာက္စည္းလံုးသလဲဆိုရင္..ေက်ာင္းမွာဆရာဆရာမေတြရဲ႔က်န္းမာေရးေစာင္ေရွာက္မွဳလုပ္ေပးတယ္..အဲဒီမွာအေထြေထြကုသေရးသာမက..သြားေဆးခန္းပါရွိတာသြားကုေပးတယ္ဆိုတာေတာ္ရံုလုပ္မေပးႏိုင္ဘူးေလ(တေန႔ကကၽြန္ေတာ္႔သြားၿပဳၿပင္တာတသိန္းရွစ္ေသာင္းက်လို႔စင္ထရယ္ေက်ာင္းမွာဆရာသာၿဖစ္ရင္ေကာင္းမွာလို႔ေတြးမိေသး)..အဲလိုမ်ိဳးက်ီကန္းေတြရဲ႔ေက်ာင္းမ်ိဳးဘယ္မွာေတြ႔ဖူးပါသလဲ..ဒါကၽြန္ေတာ္ေနာက္တခါေတြ႔ဘူးတဲ႔ေက်ာင္းသားက်ီကန္းေတြပါ

ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာအႀကီးက်ယ္ဆံုးေတြ႔ဘူးတဲ႔က်ီးကန္းေတြကေတာ႔..၁၉၆၆ခုႏွစ္ကေန၁၉၇၂ခုႏွစ္အထိကၽြန္ေတာ္တက္ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္ႀကီးကက်ီကန္းေတြပါဘဲ..ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာကၽြန္ေတာ္႔ကို၆ႏွစ္အတြင္းလံုး၀က်ီကန္းအဂ္ါနဲ႔ၿပည္စံုတဲ႔က်ီကန္းတေကာင္အၿဖစ္ေၿပာင္းေပးလိုက္ရံုမကစဥ္ဆက္မၿပတ္..က်ီးကန္းေတြေမြးထုတ္ေပးတာဒီေန႔အထိပါဘဲ၊ဒီက်ီကန္းေတြေႀကာင္႔ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းၿပည္ႀကီးဒီလိုအလွည္႔အေၿပာင္းလမ္းေႀကာင္းေပၚေရာကတာလို႔ေတာင္ေၿပာခ်င္ပါေသး..ႏို႔မဟုတ္ရင္..ေန၀င္း..အႏြယ္ေတြဒီေန႔အထိရွိခ်င္ရွိေနမွာ
..ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္သူငယ္ခ်င္းေတြဟာက်ီးကန္းအိုႀကီးေတြၿဖစ္ေနႀပၿပီၿဖစ္ေပမဲ႔..ေက်ာင္းေတာ္သားေတြကိုထိလာရင္ဆတ္ဆတ္ခါနာၿပီးေအာ္ေန..အာေနႀကတုန္း
မေနံကေႀကးမံုသတင္းစာမွာဘီအီးေတြကိုလူမွဳဖူလံုေရးအဖြဲ႔ကေအာက္တန္းစာေရးအေနနဲ႔ေခၚေတာ႔..က်ီးကန္းေတြ..၀ိုင္း..အာလိုက္ႀကတာအားရစရာႀကီး..

....ဘယ္လိုအေၿခအေနေတြကလူေတြကိုက်ီးကန္းစိတ္သြင္းေပးတာပါသလဲ
.အေၿခခံအခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးရွိမွာၿဖစ္ေပမဲ႔.အဲဒိမွာကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတဲ႔အခ်က္တခုကေတာ႔.
..ခ်စ္ခင္မွဳ...
.ခ်စ္ခင္မွဳအားႀကီးမွဳဟာက်ီးကန္းစိတ္..ကိုေပၚေစတာပါဘဲ..ဘယ္ေနရာသြားသြားစက္မွဳတကၠသိုလ္ကအခ်င္းခ်င္းလို႔ေၿပာလိုက္တာနဲ႔ဘယ္ကအခ်စ္ေတြေပၚလာမွန္းမသိ..တေယာက္ကိုတေယာက္အားရပါးရအကူအညီေပးၿဖစ္ႀကတာပါဘဲ..တဦးနဲ႔တဦး..တို႔ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသားအခ်င္းခ်င္းဆိုၿပီးခ်စ္စိတ္ေတြတဖြားဖြားေပၚလာလို႔ေလ


အခုအခ်ိန္မွာၿမန္မာႏိုင္ငံမွာမွီတင္းေနထိုင္သူအားလံုးလူမ်ိဳးမေရြးဘာသာမေရြး..က်ီးကန္းေတြၿဖစ္ေစခ်င္ပါဘိ၊ဒါမွကၽြန္ေတာ္တိုက်ီးကန္းအိုႀကီးေတြေတြ႔ခဲ႔သလိုအနိဌာရံုေတြကို..က်ီးငယ္ေလးေတြ...မေတြ႔ႀကရမွာ